Stich Simon Marius

سیمون ماریوس

ریاضی دان، پزشک، ستاره شناس

1573 – 1624

سیمون ماریوس ( نام دیگر مایر)

خلاصه ای کوتاه از زندگی و دست آوردهای پژوهشی او

سیمون مایر(1573–1624) ریاضیدان، پزشک ، ستاره شناس و تقویم ساز اهل گونزن هاوزن، که خود را سیمون ماریوس می نامید، ریاضی دان دربار شاهزادگان آنسباخ بود. هم زمان با گلیله، او هم موفق به کشف قمرهای سیاره ی مشتری گردید، اما پس از او اقدام به انتشار این کشفیات نمود. همین امر، منجر به آن شد که گالیله او را متهم به سرقت علمی خود کرد. امروزه دیگر روشن شده است که ماریوس به طور کاملا مستقل توانسته بود قمرهای سیاره ی مشتری را کشف کند و پاره ای از مشاهدات او حتی دقیق تر از گالیله بوده است. در زمان حیات او، این حقیقت پذیرفته شد که او کاشف کهکشان آندرومدا بوده است هر چند که در آن زمان هنوز هیچ درکی از کهکشان وجود نداشت و او آغازگر شناخت کهکشان آندرومدا بود.

زندگی نامه

ماریوس در دهم ژانویه 1573 د ر گونزن هاوزن به دنیا آمد و در بیست و ششم دسامبر 1624( بر اساس تقویم ژولیان) در آنسباخ از دنیا رفت. پدر او رین هارد ماریوس شهردار بود، و نام مادرش الیزابت بود. در سال 1606 او با خانم فلیسیته لائر، دختر چاپخانه دارو ناشر نورنبرگی به نام هانس لائر ازدواج کرد. او دارای چهار پسر و پنج دختر بود که فقط دختران او توانستند بعد از دوران کودکی به حیات خود ادامه دهند.

شنیدن تصادفی صدایش به هنگام خواندن توسط شاهزاده گئورگ فردریش، نقش مهمی در تحصیلات او ایفا کرد. نائب السطنه که این صدا به دلش نشسته بود، او را در مدرسه ی اشراف هلیسبورن ثبت نام کرد و او تا سال 1601 در آن جا مشغول به تحصیل بود. او مشهورترین شاگرد این مدرسه بوده است. برنامه مطالعاتی او در کینزبرگ محقق نشد و به جای آن او تصمیم گرفت که به تیچو براهه (Tycho Brahe) در پراگ برود. اوبعدا تا سال 1605 در پادو اقدام به تحصیل در رشته ی پزشکی کرد، جایی که گویا با گالیله دیدار داشت. در سال های 1604 و 1605 او عضو هیئت رئیسه ی موسسه ای به نام " دانشجویان آلمانی الاصل" پادو بود. از سال 1606 تا پایان عمر در سال 1624 ( بر اساس تقویم گئورگیا پنجم ژانویه 1625)، او به سمت ریاضیدان دربار آنسباخ برگزیده شد.

پژوهش ها

در سال 1594، ماریوس اقدام به ثبت اتفاقات هواشناسی کرد. برای سال ها، از سال 1601 تا 1629 او تقویم های سالیانه خود را با نام "پروگنوستیگون آسترولوجیکوم" منتشر کرد. او با ترجمه " شش کتاب اولیه اصول اقلیدوسی" و انتشار آن در سال 1610، در آنسباخ، توانایی های خود را در ریاضی اثبات کرد. به عنوان مشاهده گری باتجربه و عمیق، او حتی قبل از اختراع تلسکوپ، توانست مشاهداتش را درباره ی ستاره ی دنباله دار در سال 1596 منتشر کرده و به ویژه درباره ی موقعیت ابر نو اختر( سوپرنوا) در صورت فلکی مارپیچ گونه( سرپنت هولدر) در سال 1604. از تابستان 1609، به لطف حامی خود، یوهانس فیلیپ فوشز وون بیمباخ، او توانست تلسکوپی ساخت بلژیک را در اختیار داشته باشد که به کمک آن به کشف چهار قمر از بزرگترین قمرهای سیاره مشتری دست یابد. او این کشف خود را در 29 دسامبر بر اساس تقویم ژولیان یادداشت نموده است، یعنی درست یک روز پس از کشف گالیله ( به استناد یادداشت های او بر اساس تقویم گئورگیا).

ماریوس دست آوردها و نتیجه گیری های علمی خود را، که در کتاب " موندوس لوویالیس" آورده است، زودتر از 1614 منتشر نکرد، و همین امر منجر به اتهام سرقت علمی توسط رقیب ایتالیایی اش گالیله شد که آن را در سال 1623 در روزنامه "ساژیاتوره" ( کاوشگر) اعلام کرد. در ماه مارس سال 1610، گالیله، علیرغم جزئیاتی که ماریوس مشاهده کرده بود و او به آن دست نیافته بود، موقعیتش را با انتشار کشفیات خود در کتاب " سیدریوس نانسیوس" (ستاره پیامبر،The Starry Messenger)، دیگر تثبیت کرد. ماریوس متوجه شده بود که مدار ماه های سیاره ی مشتری کمی به سمت مدارات استوایی سیاره مشتری و زمین کج شده است که می تواند روشنگر اختلافات عرض جغرافیایی باشد. ماریوس همچنین متوجه تغییرات در میزان روشنایی قمرها شد و محاسبات دقیق خود را برای سال های 1608 تا 1630 در جدول آورد.

در نامه ای، در تابستان 1611 ، ماریوس مشاهدات خود را درباره سیاره ی ونوس به تحریر در آورد، و از آگوست 1911 او مشغول نگریستن لکه های خورشیدی شد، و در نوامبر همان سال او متوجه حرکت این لکه ها در خورشید شد و از این رو به وجود خمش حرکت محوری خورشید بر خلاف حرکت مدارات آن اشاره کرد. در سال 1619 او حدس زد که لکه های خورشیدی به صورت دوره ای پدیدار می شوند. او اولین اروپایی بود که در دسامبر 1612، به کهکشانی آندورمدا پی برد ( در آن زمان به نام "سحابی" خوانده می شد، زیرا هنوز طبیعت واقعی این موضوع ناشناخته بود)، و در 1618 او سومین و بزرگترین ستاره از سه ستاره ی دنباله دار آن سال بود.

اگرچه ماریوس، با مهمترین کشفیات ستاره شناسی اوایل قرن هفدهم آشنا بود، اما در مقابل تصویر جهان خورشیدی ایستاد و تصویر تیچون (Tychon) از جهان را ترجیح داد. بعدها او اعلام کرد که مستقل از براهه، پس از خواندن کتاب های کوپرنیک برای اولین بار در زمستان 1595-1596، به این باور دست یافته است.

تا امروز، کارهای ماریوس در سایه ی اتهام سرقت علمی قرار گرفته است، اگرچه در اوایل قرن بیستم ثابت شد که او کاملا به طور مستقل پژوهش ها و مطالعاتش را پیگیری کرده است و حتی مشخص شده است که پاره ای از دست آوردهای او بسیار نزدیک تر و جلوتر از دستاوردهای گالیله به نتایج محاسباتی جدید بوده است.

افتخارات

در سال 1612، ماریوس برنده ی گلدان نقره ای شهر گونزن هاوزن شد. نام گذاری قمرهای مشتری بر اساس نام های معشوقگان ژوپیتر، پدر خدایان رومیان باستان، بر اساس ایده ی کپلر در رنگنسبورگ.

انجمن بین المللی ستاره شناسی (IAU)، به افتخار ماریوس، این نام را برای دهانه آتشفشانی کره ی ماه برگزید. در شهر گونزن هاوزن، دبیرستانی به افتخار او، دبیرستان سیمون ماریوس نامیده شد. در مرکز اونولدیا کنفرانس شهر آنسباخ، سالنی به نام سیمون ماریوس وجود دارد. در سال 1991، باشگاه لیونز در شهر آنسباخ، مجسمه ی سیمون ماریوس ساخته ی هنرمند مجسمه سازمونیخی فردریش شیله (Friedrich Schelle) را در قصر کوچک کلینر ( Kleiner Schloßplatz) نصب نمود. خیابان های بسیاری در شهرهای اروپایی به افتخار سیمون ماریوس در ارتباط با زندگی و کارهای او، نامگذاری شده است.